پیش بینی اشتیاق تحصیلی براساس خودباوری: نقش تعدیل کننده استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی

نوع مقاله : علمی-ترویجی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران

2 دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران.

چکیده

اشتیاق تحصیلی یکی از سازه‌های روان‌شناسی مثبت است. هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی براساس خودباوری با نقش تعدیل‌گری استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی بود. روش پژوهش، توصیفی‌ـ همبستگی و جامعه پژوهش دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه بود. 450 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. با پرسشنامه اشتیاق تحصیلی فدریکرز و همکاران (2004)، پرسشنامه خودباوری فرزیان‌پور (1391) و پرسشنامه شبکه‌های اجتماعی مجازی جهانبانی (1397) اطلاعات جمع‌آوری و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله‌مراتبی (تعدیل‌گر) تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد اشتیاق تحصیلی با خودباوری  (01/0>P ، 292/0= r) رابطه مستقیم و مثبت و با میزان استفاده از شبکه‌‌های اجتماعی مجازی (01/0>p، 197/0-=r) همبستگی منفی دارد؛ همچنین نتایج رگرسیون تعدیل‌کننده نشان داد که میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی در رابطه بین خودباوری با اشتیاق تحصیلی نقش تعدیل‌گری را ایفا می‌کند. افراد با خودباوری بالا با استفاده زیاد از فضای مجازی اشتیاق تحصیلی‌شان کاهش و با بهره‌‌گیری بهینه از فضای مجازی اشتیاق تحصیلی آنان افزایش می‌یابد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Predicting Academic Engagement Based on Self-Esteem: The Moderating Role of Using Virtual Social Networks

نویسندگان [English]

  • samaneh dashti fordoei 1
  • mohammadreza tamannaeifar 2
  • Fatemeh Khodapanah 1
1 M.A. Student in Psychology, Faculty of Humanities, University of Kashan, Kashan, Iran
2 Associate Professor, Department of Psychology, Faculty of Humanities, University of Kashan, Kashan, Iran.
چکیده [English]

Academic engagement is one of the constructs of positive psychology. The purpose of the current study was to predict academic enthusiasm based on self-esteem with the moderating role of using virtual social networks. The research method was descriptive-correlational and the sample consisted of upper secondary school students. 450 students were selected by multi-stage cluster sampling method. The data were collected according to Fedrikers et al.'s (2004) academic engagement questionnaire, Farzianpour's (2011) self-esteem questionnaire, and Jahanbani's (2017) virtual social networks questionnaire. They were analyzed by means of Pearson correlation coefficient and hierarchical regression (moderator). The results showed that academic engagement had a direct and positive relationship with self-esteem (r=0.292, p<0.01) and it had a negative correlation with the use of virtual social networks (r=0.197, p<0.01). Furthermore, the results of the moderator regression illustrated that the amount of use of virtual social networks played a moderating role in the relationship between self-esteem and academic engagement. Those who had high self-esteem and most of the time were in virtual social networks showed the decrease in their academic engagement. Meanwhile, with optimal use of virtual social networks, their academic engagement increased.

کلیدواژه‌ها [English]

  • academic engagement
  • self-esteem
  • virtual social networks

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار